herb Dułak
herb Dułak II
Inna nazwa: Dulak, Dullack, Dullack-Wensierski, Dulak-Węsierski, Dułak-Węsierski, Księżyc odmienny
Kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Księżyc.
Blazon: Herb występował przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym półksiężyc z twarzą złoty w prawo, naprzeciw którego trzy takież gwiazdy w słup. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, złote między błękitnymi. Labry błękitne, podbite złotem.
Odmiany herbu:
herb Dułak II odmienny
Inna nazwa: Dulak, Dullack, Dullack-Wensierski, Dulak-Węsierski, Dułak-Węsierski, Księżyc odmienny
Blazon: Księżyc jest srebrny, brak korony na hełmie, pióra w klejnocie wszystkie błękitne, wychodzące z półksiężyca z twarzą srebrnego. Labry podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Wariant II wymieniany przez Wincklera (Die nationalitaten Pomerellens jako Dullack Wensierski), Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie von... jako Dullack), Żernickiego (Der polnische Adel jako Dullak), Nowego Siebmachera oraz Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich). Wariant odmienny przytaczany tylko przez Nowego Siebmachera (jako Dullack II).
Herbowni: Dillak, Diłak, Dulak, Dulek, Dullack, Dullak, Dułak, Dylak, błędnie Dulkath z nazwiskami odmiejscowymi: Węsierski (Wensierski), Pałubicki (Palubicki), przy czym herb Dułak II przypisywany był zarówno Dułakom bez drugiego nazwiska, jak i Węsierskim. Herb ten przyjęli zapewne po odejściu od pierwotnego herbu, czy też znaku kreskowego z pieczęci Pawła Dulaka z roku 1570 (herb Dułak).
herb Dułak III
Inna nazwa: Dullack, Dulak-Węsierski, Dułak-Węsierski, Księżyc odmienny albo Leliwa odmienny
Kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Księżyc albo Leliwa.
Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu błękitnym półksiężyc z twarzą srebrny w prawo, naprzeciw którego gwiazda złota. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, srebrne między błękitnymi. Labry błękitne, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki: Herb wymieniany tylko przez Nowego Siebmachera (jako Dullack I).
Herb Dułak III był wariantem herbu Dułak II, używanym w 1772 roku przez Dułaków z Tuchlina i Pałubic. Prawdopodobnie do herbu tego należał też podpułkownik von Dullack, służący w 1806 roku w armii pruskiej, zmarły 9 sierpnia 1846 roku.
Herbowni: Dillak, Diłak, Dulak, Dulek, Dullack, Dullak, Dylak, błędnie Dulkath, Dułak, być może z nazwiskiem odmiejscowym: Węsierski (Wensierski).
Żródła:
herby Polskie
Herby Polskie
Herby Polskie
"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl